Θηλυκιές οι θηλιές του κόσμου

Σήμερα 9/5 η blogger ποιήτρια Κάκια Παυλίδου γνωστή στο τόπο της  στα Γιαννιτσά, δοκίμασε να λάμψει το άστρο της στον δύσκολο και απαιτητικό Αττικό Ουρανό.
Παρουσίασε στις 7.30 μμ στο πολυχώρο "Αίτιο" κοντά στην Ακρόπολη τη ποιητική της συλλογή "Θηλυκιές οι θηλιές του κόσμου".
Η ποίηση της είναι κύρια ερωτική,υπαρξιακή και ονειρική.Έχει ένα ιδιαίτερο ύφος γραφής,η ποίηση της είναι μια επίμονη άσκηση του νου για τον αναγνώστη.Σε αυτό απαντά με την αφιέρωση που μου έκανε με την έκφραση: "Δεν καλπάζουν τα κείμενα αν δεν τα ιππεύσουν Μάτια Ατίθασα".
Παραθέτω δυο στροφές από το ποίημα της " Παράκτιο φιλί" που έχει αποσπάσει  βραβείο στίχου.




Εκείνη που...
..τράβηξε ίνα απ τις φλέβας σου κλωστή
και σε ξηλώνει κάθε νύχτα και σε ράβει ΄
σαν να σαι υδάτινο στο σώμα της πανί
απ τον παράδεισο απλωμένο ως τον Άδη

Σ' το χαν ψελλίσει οι παλιοί οι ναυτικοί
όταν σε είδαν να παίζεις με κοχύλια
πως το παράκτιο του έρωτα φιλί
κρύβει πνιγμούς ...από Γυναίκας χείλια.

Ο θρήνος της Μάνας

Οίμοι, φώς του κόσμου!

οίμοι, φως το εμόν!
Ιησού μου ποθεινότατε έκραζον,
η Παρθένος, θρηνωδούσα γοερώς.
Ώ Θεέ και Λόγε,ω χαρά η εμή,
πώς ενέγκω σου ταφήν την τριήμερον;
Νυν σπαράττομαι τα σπλάγχνα, μητρικώς.

Τη τριανταφυλλιά την έχω φυτέψει πριν τρία χρόνια με μόσχευμα από γειτονικό κήπο δεν ήξερα το χρώμα της.