Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

XΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ


Στο καθηγητή της Ιατρικής Αθηνών, Χαρ. Μουτσόπουλο απενεμήθη φέτος το Αριστείο Μποδοσάκη του 2011, που θεσμοθετήθηκε από το Ίδρυμα Μποδοσάκη για να αναγνωρίζει και να προβάλλει καταξιωμένους διεθνώς Έλληνες επιστήμονες.
Η απονομή έγινε στις 18/5/2011 στο πλαίσιο τελετής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια.
Το «ΑΡΙΣΤΕΙΟ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ» για το έτος 2011 απενεμήθη από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος, κατόπιν εισήγησης Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής στον κλάδο της Ιατρικής Κλινικής Έρευνας, στο κ. Χαράλαμπο Μουτσόπουλο για την σημαντική συμβολή του στην κατανόηση της παθογένειας των αυτοάνοσων συστηματικών ρευματικών παθήσεων.
Αναφερόμενος στη βράβευσή του από το Ίδρυμα Μποδοσάκη ο καθηγητής κ. Μουτσόπουλος είπε: «H βράβευση από διεθνή επιτροπή αποτελεί ύψιστη ηθική ικανοποίηση. Για τα μέλη της ερευνητικής ομάδας του βραβευθέντος δημιουργεί ελπίδα ότι εφόσον συνεχίσουν να επιτελούν το ακαδημαϊκό τους έργο με αφοσίωση, εργατικότητα, επιμονή, υπομονή και στόχο την αριστεία οι κόποι τους θα αναγνωριστούν».
Ο Χαράλαμπος Μουτσόπουλος είναι   υπόδειγμα  Πανεπιστημιακού δασκάλου-ερευνητή.
Ασχολείται  με το φοιτητή και τη Πανεπιστημιακή Ιατρική εκπαίδευση ,σε αντίθεση με πολλούς Πανεπιστημιακούς καθηγητές που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στο ιδιωτικό Ιατρείο τους.Έχει τη φήμη του αυστηρού καθηγητή στην αξιολόγηση των φοιτητών του.Απολαμβάνει παρόλη την αυστηρότητα του το σεβασμό των φοιτητών ,διότι είναι ίσως από τους πλέον διακεκριμένους επιστήμονες διεθνώς στην έρευνα των Ρευματικών παθήσεων,το όνομα του αναφέρεται στα Αmerican medical guides.
Ακολουθεί ένα σύστημα αξιολόγησης των φοιτητών του που βασίζεται στην αξιοκρατία.Απαιτεί τη συστηματική παρουσία των φοιτητών στη κλινική που προΐσταται  ,υποβάλλει ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης,όταν κάποιος από τους μελλοντικούς γιατρούς διακρίνεται τον αξιολογεί χωρίς να χρειάζεται να συμμετάσχει στις γραπτές εξετάσεις του μαθήματος.
Ο καθηγητής κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος επικέντρωσε το ερευνητικό του έργο στις κλινικές εκδηλώσεις του συνδρόμου Sjögren, του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου, του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου και της αγγειίτιδας στα διάφορα όργανα και συστήματα.
Για το πρωτότυπο επιστημονικό του έργο έχει αναδειχθεί ως ο σημαντικότερος ερευνητής του συνδρόμου Sjögren παγκοσμίως.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο καθηγητής Μουτσόπουλος έχει γράψει άρθρα για το ευρύ κοινό, σε όλες τις μεγάλες ελληνικές εφημερίδες σχετικά με τα αυτοάνοσα νοσήματα, αλλά και για τα προβλήματα του ελληνικού Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ελληνικών πανεπιστημίων.

Eίναι ενδιαφέρουσες οι απαντήσεις του σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις.
Κατά καιρούς έχετε αναφερθεί με σκληρά λόγια και για την κατάσταση που επικρατεί ακόμα και μέσα στα Πανεπιστήμια της χώρας...
Έχω επισημάνει ότι η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν επιτρέπει καμιά αισιοδοξία. Η ύπαρξη δύσκαμπτων διαδικασιών και κακού συντεχνιακού κλίματος έχει οδηγήσει πάρα πολλούς άριστους επιστήμονες σε ερευνητικά κέντρα και Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα Πανεπιστήμια παράγουν ένα πολύ σημαντικό δημόσιο αγαθό και χρηματοδοτούνται από τον φορολογούμενο πολίτη. Αποτελεί λοιπόν ευθύνη της πολιτείας και χρέος της να δημιουργήσει τις συνθήκες για τη σωστή λειτουργία των Πανεπιστημίων. Αλλά εκσυγχρονισμός σημαίνει τομές και ρήξεις με συντεχνιακά συμφέροντα. Oι προσλήψεις θα πρέπει να γίνονται με αυστηρά επιστημονικά-ακαδημαϊκά κριτήρια. Το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και για τις εξελίξεις των ήδη υπηρετούντων μελών Δ.Ε.Π. Επιπροσθέτως, θεωρώ απαραίτητη την κατάργηση της μονιμότητας και την ανά πενταετία αξιολόγηση του έργου όλων των πανεπιστημιακών από ανεξάρτητη επιτροπή Eλλήνων και ξένων επιστημόνων, οι οποίοι δεν θα έχουν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο που θα αξιολογούν. Τέλος, οι ιατρικές σχολές θα πρέπει να θέσουν ξεκάθαρους στόχους για το «προϊόν» που θέλουν να παράγουν, δηλαδή για το είδος των γιατρών που θα αποφοιτούν από αυτές. Αυτό θα επιτελεστεί μόνο με τη δημιουργία ενός αυστηρού πλαισίου λειτουργίας το οποίο θα καταργεί τη δημοσιοϋπαλληλική και συνδικαλιστική νοοτροπία των υπηρετούντων και θα αναδεικνύει ηγέτες πανεπιστημιακούς με ήθος και ακαδημαϊκά οράματα.
Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν ορισμένους συναδέλφους σας να ασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα και ποιες οι επιπτώσεις στην άσκηση του ακαδημαϊκού τους λειτουργήματος;
O λόγος εξακολουθεί να είναι οικονομικός. O μισθός του καθηγητή Πανεπιστημίου είναι πολύ χαμηλός . Δεν μπορεί μια οικογένεια να συντηρηθεί με αυτόν τον μισθό. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν μισθό μερικής απασχόλησης. Δηλαδή το κράτος μάς πληρώνει για μερική απασχόληση. Πώς είναι δυνατόν να παρακολουθείς τα διεθνή επιστημονικά τεκταινόμενα, να ταξιδεύεις και να ενημερώνεσαι όταν ο μισθός είναι τόσο μικρός και έχεις οικογένεια, παιδιά να σπουδάσεις κ.ο.κ. Εάν, λοιπόν, δεν έχεις ιδιωτικό ιατρείο δεν μπορείς εύκολα να τα βγάλεις πέρα. Η Ελλάδα πληρώνει τους καθηγητές με το ένα πέμπτο των μισθών που πληρώνουν οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Τα λαϊκίστικα ελληνικά συστήματα εξισώνουν τους πάντες και τα πάντα έχουν δημιουργήσει τεράστια αδιέξοδα.
Όπως έχετε αναφέρει σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας ,το «μικρόβιο» της έρευνας σας είχε «προσβάλει» από την πρώτη στιγμή που μπήκατε στο Πανεπιστήμιο...
Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής και υπερηφανεύομαι πάντοτε ότι διαθέτω εξαιρετικούς συνεργάτες σε επίπεδο τόσο καθηγητών όσο και μεταπτυχιακών υποτρόφων και μεταδιδακτορικών συνεργατών. Όλα αυτά τα χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών έχουμε επιτύχει να φέρουμε σημαντικά κονδύλια από ευρωπαϊκά προγράμματα, από εθνικά ανταγωνιστικά προγράμματα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας αλλά και από ιδιωτικές προσφορές ευγνωμονούντων ασθενών και από τη φαρμακευτική βιομηχανία. Oι έρευνές μας έχουν καταξιωθεί διεθνώς δημιουργώντας ένα πολύ καλό όνομα για την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτι που πρέπει να εκμεταλλευτούν οι νέοι επιστήμονες. Φυσικά πρέπει να γνωρίζουν ότι θέλει μεγάλη αφοσίωση για να μπορέσεις να επιτύχεις κάτι. Μεγάλη αφοσίωση αλλά και μεγάλη τρέλα! Και αυτό γιατί οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμαστε στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα αντίξοες.
Στη εικόνα η ασθενής πάσχει από το αυτοάνοσο νόσημα συστηματικός ερυθηματώδης λύκος

Πηγή:Hμερήσιος τύπος



18 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν αυτός ο άνθρωπος έγινε γιατρός επειδή ήταν απλώς και κάποιος απ'τους γονιούς του, και μάλιστα μεγαλογιατρός,κι αν είχε γενικώς μεγαλώσει στα...πούπουλα .....και διάλεξε την Ιατρική για να τα ..αυγατίσει......


Να προσθέσω απλώς τα λόγια που είπε στους φοιτητές όταν πρωτοπήγε το 1980 στο Πανεπιστήμιο


«Η ιατρική χρειάζεται διακόνους, με απέραντη διάθεση για σκληρή δουλειά, υπευθυνότητα, συμπόνοια για τον αδύναμο, γενναιοδωρία, μεγαλοψυχία, ανιδιοτέλεια και σεβασμό στα δικαιώματα του πάσχοντος και πάνω απ’ όλα ενημέρωση και διάβασμα, ώστε να είστε ικανοί να προσφέρετε την πλέον σύγχρονη διάγνωση και αποτελεσματική θεραπεία… Η ιατρική θέλει ανθρώπους που να την αγαπούν με πάθος. Θέλει, δηλαδή, εραστές, θέλει άτομα που να μην αισθάνονται ότι εργάζονται αλλά να αγωνιούν να πάνε το πρωί στη δουλειά τους για να προσφέρουν στο συνάνθρωπο…».

Να είναι καλά ο άνθρωπος κι εσύ που μας ανοίγεις την καρδιά και τον νού !!!

(κι ας προσέχουμε οι γονείς που σπρώχνουμε τα παιδιά μας....)

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Σήμερα, καθώς έψαχνα στα αρχεία μου για την επόμενη ανάρτηση και καταλήγοντας σε αυτό που δημοσίευσα, ακριβώς σκεφτόμουν την κατάντια των Ελληνικών Πανεπιστημίων.
Από πολλές μεριές. Τα συντεχνιακά συμφέροντα, τη χαμηλή χρηματοδότηση, τις αντίξοες συνθήκες, την παραίτηση των φορέων παιδείας σε αυτά...

Πολύ μεγάλο θέμα ανοίγεις. Και πολύ ενδιαφέρον βέβαια.

Και διαβάζοντας τα λόγια του Μουτσόπουλου, που παραθέτει παραπάνω το ξωτικό, αναπόφευκτα αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να γίνει αν υπήρχαν περισσότεροι να σκέφτονται με τον τρόπο του. :)))

α Κενταύρου είπε...

@ξωτικό
Για τον άνθρωπο αυτό έμαθα για πρώτη φορά πριν πέντε περίπου χρόνια.Για το διαφορετικό τρόπο που αντιμετώπιζε τη Πανεπιστημιακή εκπαίδευση . Το όνομα του φιγουράρει στα Αmerican medical guide’s που είναι το Ευαγγέλιο της διεθνούς ιατρικής.Γνωρίζω ότι είναι γεννημένος στα Γιάννενα,και εκεί ήταν για πρώτη φορά όταν γύρισε από την Αμερική καθηγητής Παθολογίας.Αυτός και ένας άλλος ορθοπεδικός κατόρθωσαν να κάνουν το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων να συγκεντρώνει τη προτίμηση των ασθενών και να μην επισκέπτονται την Αθήνα.Στόχος της ανάρτησης αυτή είναι να δείξει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι σε διάφορους τομείς και ότι πέραν από τη μίζερη κομματοκρατία υπάρχουν Έλληνες που εργάζονται συστηματικά όχι μόνο για τη δική τους προκοπή που είναι θεμιτό, αλλά και για τη κοινωνία.
Για το οικογενειακό του υπόβαθρο δεν γνωρίζω.

α Κενταύρου είπε...

Αυτό που συμβαίνει στα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι τραγικό,άθλιο,απαράδεκτο.
Χθες ρώτησα μια μαθήτρια Λυκείου αν παρακολουθεί τη σχολή ο αδελφός της ,και μου απάντησε με φυσικό τρόπο σαν αυτό να ήταν αυτονόητο ,όχι διότι η σχολή του είναι θεωρητική ,αν είχε εργαστήρια θα πήγαινε.
Θα σου αναφέρω κάτι από την Ιατρική εκπαίδευση που είναι προφανές ότι θέλει μια ιδιαίτερη προσοχή.Οι μεταγραφές που γίνονται από τα Πανεπιστήμια της περιφέρειας στην Αθήνα με διάφορες προφάσεις, έχουν σαν αποτέλεσμα στις κλινικές πρέπει να ασκούνται τρεις φοιτητές ανά θάλαμο,στη Αθήνα έχουν γίνει επτά δηλαδή οι ασκούμενοι είναι περισσότεροι από τους ασθενείς του θαλάμου.Φυσικά και οι ασθενείς στις Πανεπιστημιακές κλινικές διαμαρτύρωνται όταν τους πασπατεύουν επτά άτομα.

MelidonisM είπε...

Επιτέλους κάτι αισιόδοξο

άντε και τη φάγαμε τη ρευματοειδή αρθρίτιδα :-))

α Κενταύρου είπε...

@Michalis Melidonis
H ρευματοειδής αθρίτιδα και τα αυτοάνοσα είναι ο χώρος της ιατρικής όπου οι ερευνητές δεν γνωρίζουν την αιτία τους.Έχει πολύ ψάξιμο.
Σε μια Ελλάδα της μιζέριας της αναξιοκρατίας, να έχουμε πρωτοπορία διεθνώς στην έρευνα για τα ρευματικά νοσήματα είναι ελπιδοφόρο.

kariatida62 είπε...

Ας σταθούν οι άνθρωποι αυτοί φωτεινά παραδείγματα για όλους μας!

Υ.γ. Περί Μακεδονικού ποία η γνώμη του, γνωρίζεις? χαχαχαχαχαχα :P

Ανώνυμος είπε...

σκέφτηκα πάρα πολύ και προβληματίστηκα για το αν έπρεπε να γράψω ή όχι

αλλά και τις τρεις φορές που τον έχω επισκεφτεί έφυγα με την τσέπη άδεια και χωρίς κανένα αντίκρυσμα...

όσο καλός κι αν είναι, για κάποιον με χρόνιο νόσημα είναι δυσβάσταχτη η ανευ αντικρύσματος αμοιβή του...
θα έπρεπε λοιπόν η πολιτεια να φροντίζει, αυτούς τους γιατρούς να μπορεί να τους επισκέπτεται οποιοσδήποτε με ένα τέτοιο χρονιο νόσημα δωρεάν στα νοσοκομεία!!!

α Κενταύρου είπε...

@kariatida62
Θα τον έχει απασχολήσει το θέμα δεν μπορεί.
Τη ρευματολογία δεν πιστεύω να την απασχολεί!!Σε κάθε του συνέντευξη τονίζει ότι οι λαικισμοί δεν οφελούν χρειάζεται σοβαρότητα και ότι η εκκλησία και ο Άνθιμος δεν είναι ο καταλληλότερος για να λύσει το ζήτημα.

α Κενταύρου είπε...

@ Ανώνυμος
Πιστεύω ότι έπρεπε να γράψεις ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα του ανθρώπου
Στην ανάρτηση παρουσιάστηκαν δύο στοιχεία που αξίζουν τη προσοχή μας
1)Ο επιστήμονας γιατρός
2)Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος
Στο σκέλος επαγγελματίας γιατρός απάντησε αν πρόσεξες,λέει:Πώς είναι δυνατόν να παρακολουθείς τα διεθνή επιστημονικά τεκταινόμενα, να ταξιδεύεις και να ενημερώνεσαι όταν ο μισθός είναι τόσο μικρός και έχεις οικογένεια, παιδιά να σπουδάσεις κ.ο.κ. Εάν, λοιπόν, δεν έχεις ιδιωτικό ιατρείο δεν μπορείς εύκολα να τα βγάλεις πέρα. Η Ελλάδα πληρώνει τους καθηγητές με το ένα πέμπτο των μισθών που πληρώνουν οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Τα λαϊκίστικα ελληνικά συστήματα εξισώνουν τους πάντες και τα πάντα έχουν δημιουργήσει τεράστια αδιέξοδα.
Θα προσθέσω ότι στην έρευνα χρειάζονται χρήματα πχ γουρουνάκια που τις περισσότερες φορές αγοράζονται με χρήματα του ερευνητή ή κάποιου σπόνσορα.Στην Αμερική οι έρευνες χρηματοδοτούνται από βιομηχανίες ,ιδρύματα κλπ.Στην Ελλάδα αυτό θεωρείται αμαρτία και υπάρχει η αντίληψη ότι για όλα είναι υπεύθυνο το κράτος το οποίο προσπαθούμε να το φοροκλέπτουμε ή να φοροαποφεύγουμε.

logia είπε...

...πριν απο μερικά χρόνια βρέθηκα ξαφνικά στην κοινόττητα των αυτοάνοσων
η πρώτη αντίδραση ήταν πανικός
η δεύτερη να ψάξω στο διαδίκτυο
στην αγωνιώδη μου αναζήτηση έπεσα στον γιατρό
ήταν θυμάμαι Πέμπτη περασμένα μεσάνυχτα, ξημέρωμα Παρασκευής
Το μεσημέρι της Παρασκευής είχα απάντηση στο mail μου και στις 8.00 το πρωί του Σαββάτου ήμουν στο σαλονάκι του ιατρείου του...

Έφυγα από κει εντυπωσιασμένη και ενθουσιασμένη (όμως και γω όπως ο ανώνυμος, χωρίς το μαγικό χαρτάκι)

Έκτοτε έχω πάει πολλές φορές και πάντα νιώθω ασφαλής φεύγοντας από κει... Και νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό

α Κενταύρου είπε...

@logia
Eίναι σημαντικό η εμπιστοσύνη στο γιατρό ότι κάνει το επιστημονικά ορθό.

Άστρια είπε...

Βλέποντας το πρώτο σχόλιο του ξωτικού, μεταφέρω κάποια από αυτά που διάβασα σε σχετικό άρθρο για τον καθηγητή σε εφημερίδα του Σαββάτου.
Παιδί πέρασε σαράντα μέρες στο κρεβάτι παράλυτος όταν τον χτύπησε το σύνδρομο Guilain -Barre, σπάνια αυτοάνοση νευρολογική ασθένεια και ο ίδιος αναφέρει ότι το ξεπέρασε αυθόρμητα. (Επίσης αναφέρει ότι νίκησε μόνος του τη γυροειδή αλωπεκίαση που τον άφησε χωρίς μαλλιά στα 12 χρόνια του).
Όσο για τους γιατρούς της παιδικής του ηλικίας "έβλεπα με πόση ευαισθησία με φρόντιζαν και έμαθα ποσο σημαντικό είναι το λειτούργημά τους"
Η μητέρα (γεν.το 1913) ήταν αριστούχος και μορφωμένη και ήθελε να γίνει γιατρός αλλά δεν της επιτρεποταν αφού έπρεπε να παντρευτεί και να κάνει παιδιά.

Γνωρίζω μία φίλη με αυτοάνοσο νόσημα (σκληρόδερμα) και είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι έχουν άγνοια πως αυτοάνοσα νοσήματα είναι ρευματική πάθηση.
Μακάρι η έρευνα να οδηγήσει σε συμπεράσματα και γιατριά τους!

Τέτοια θέματα πρέπει να αναδεικνύονται όπως με αυτή την ανάρτηση.

Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα!

a-kentavrou είπε...

@Άστρια
Γνωρίζω ότι πολλοί γιατροί ακολουθούν μια ειδικότητα γιατί έχουν αντιμετωπίσει κάποιο προσωπικό τους πρόβλημα.
Τα κοινωνικά πρότυπα έχουν αλλάξει.
Μέτρο της αξίας έγινε το χρήμα και είναι εύλογα τα ερωτήματα του ξωτικού.
Γνωρίζω ότι πολλοί γιατροί κατευθύνονται στις χειρουργικές ειδικότητες με μοναδικό κίνητρο το χρήμα.

Άιναφετς είπε...

Τρις γενιές γιατρών...ο πατέρας μου,(τρίτη γενιά) ήταν ο πρώτος Νευροχειρουργός στην Ελλάδα, είναι τώρα 94...γι' αυτό και συγκινούμε όταν διαβάζω τέτοιες αναρτήσεις και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν κυνηγούν μόνο το χρήμα ή την φήμη!
Εξαιρετική η ανάρτηση σου Μιχάλη, ευχαριστούμε!
Καλή βδομάδα μας! ΑΦ! :))

a-kentavrou είπε...

@Άιναφετς
Στη ζωή όλα ιεραρχούνται και το χρήμα και η κοινωνική αναγνώριση έχουν τη θέση τους ,αλλά κύριο είναι η κοινωνική προσφορά και δεν αφορά μόνο τους γιατρούς ,αφορά κάθε πολίτη.Εύχομαι να είναι καλά ο πατέρας σου και να δει και τρισέγγονα.

fractal είπε...

Αντε τώρα να βρεις σε ποιά ανάρτηση αφησα σχόλειο... Ούτε και εγώ μπορώ να το βρω..
Τέλος πάντων σε καποια από τις προηγούμενες θα είναι.

Μια φ'ιλη γιατρός και καθηγητρια της ιστορίας της ιατρικής μου είχε πει κάποτε πως " Κενταυρος Χείρων " που ολοι ξερουμε ποιός ηταν σημαίνει "Ο κεντών την αυρα δια της χειρός" .
Ο γιατρός αυτός φαίνεται να εχει κατακτήσει αυτο το χάρισμα ..

a-kentavrou είπε...

Έπεσες στη κατάλληλη με ιατρικό θέμα ,γιατί εκεί που άφησες σχόλιο κάτι για ιλίγγους άκουσα και ότι αποθεραπεύτικες και περαστικά σου.