Julie Kramer White

Julie Kramer White Aρχιμηχανικός της NASA ,υπεύθυνη για το πρόγραμμα κατασκευής του Οrion,διαστημοπλοίου που προορίζεται στο μέλλον να πάει στο πλανήτη Άρη και στις 4 Δεκεμβρίου έκανε με επιτυχία τη πρώτη μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση φτάνοντας σε απόσταση 5800 km από τη Γη.
Μεγάλωσα σε ένα συντηρητικό Μεσοδυτικό σπίτι με αξίες τη σκληρή δουλειά και την επιμέλεια. Ήμουν πολύ τυχερή να έχω την επιρροή τριών ισχυρών γυναικών στη ζωή μου - τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου και τη μεγάλη θεία μου. Με ενεθάρρυναν να πιστεύω πραγματικά ότι θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε- αν ήταν σπορ, άλγεβρα ή ακόμη και να είμαι μια από τις λίγες γυναίκες, εκείνη την εποχή, για να εγγραφώ και να αποφοιτήσει από σχολή μηχανικών. Για αυτές το φύλο δεν ήταν ποτέ ένα εμπόδιο. Απλά έπρεπε να εργαστώ σκληρά για να επιτύχω το στόχο μου.

Στο σπίτι μου, δεν υπήρξε ποτέ ζήτημα του αν θα ήθελα να πάω στο κολέγιο, αλλά μάλλον τι θα σπουδάσω και πού. Η οικογένειά μας είχε τοποθετήσει πολύ ψηλά την εκπαίδευση και τις ευκαιρίες που δημιουργεί.Η φοίτηση στο σχολείο ήταν η «δουλειά» μου και στόχος μου ήταν να τα πάω καλά σε αυτό.

Επειδή ήμουν καλή στα μαθηματικά και τις επιστήμες, προσανατολιζόμουν να δοκιμάσω στην ιατρική ή τη μηχανολογία. Αλλά μου άρεσε η επιστημονική φαντασία, και η ιδέα του σχεδιασμού ενός διαστημικού σκάφους για εξερεύνηση μακράς διάρκειας μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Έστρεψα τα μάτια μου στην «Μέκκα» των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων: τη NASA.

Φοίτησα στο Πανεπιστήμιο Purdue στην Ιντιάνα, με την πολύχρονη ιστορία του με τη NASA και το Διαστημικό Κέντρο Johnson. Το Πανεπιστήμιο Purdue ήταν πρώτο στη στρατολόγηση για αρχάριους μηχανικούς αεροδιαστημικής. Στα 19 μου έφτασα στο Johnson Space Center της NASA στο Houston, σπίτι των μηχανικών που σχεδίασαν το διαστημόπλοιο Apollo και το Διαστημικό λεωφορείο (Space Shuttle)Εργάστηκα σε μια ομάδα εκπαίδευσης φοιτητών στο Διαστημικό Κέντρο . Η εκπαίδευσή μου άρχισε αμέσως από μια ομάδα "παλαιών " μηχανικών του " Απόλλων", η εμπειρία τους και ο νεανικός ενθουσιασμός ήταν μια ενδιαφέρουσα, ενεργητική και πάντα εκπαιδευτική αλληλεπίδραση. Μου τροφοδότησε την αυτοπεποίθησή μου και μου έμαθε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, όταν ζωές και η επαγγελματική φήμη, βρίσκονται σε κίνδυνο.

Αυτές οι δεξιότητες ήταν χρήσιμες για να υποστηρίξουν όλα τα επανδρωμένα διαστημικά προγράμματα,όπως το διαστημικό λεωφορείο, το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το Χ-38 όχημα και τώρα το Orion οχήματος πολλαπλών χρήσεων με πλήρωμα. .

Μπήκα στη NASA στη σκιά της τραγωδίας του διαστημικού λεωφορείου Challenger το 1985. Είδα από πρώτο χέρι πως άνθρωποι με ηγετικές θέσεις ήταν αποφασισμένοι να βρουν τι πήγε στραβά εκείνη την ημέρα και να βεβαιωθούν ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ ξανά. Από εκείνο το σημείο , το πάθος μου έγινε αυτό που η NASA προσπαθεί να επιτύχει _ μηχανική τελειότητα και την ακεραιότητα _ έγινε η λυδία λίθος για όλα όσα έχω κάνει. Ξέρω ότι αυτά τα μαθήματα της ζωής δεν είναι τα μοναδικά στη NASA. Αλλά και η ικανότητα να προωθεί αυτές τις αξίες, προσθέτοντας μια έμφαση στην ομαδική εργασία και επιμονή, έτσι εξηγείται γιατί η NASA πραγματικά διαπρέπει και συνεχίζει να αντλεί μερικά από τα καλύτερα και φωτεινότερα μυαλά νέων ανθρώπων στην περιπέτεια των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων.

Έζησα πάλι αυτά τα σκληρά μαθήματα του 2003, όταν το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια γνώρισε μια θερμο -διαρθρωτική αδυναμία κατά τη διάρκεια της επανεισόδου στη Γη. Αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο προσωπικό για μένα. Είχα περάσει 15 χρόνια εργασίας στο διαστημικό λεωφορείο, και ήμουν πλέον σε θέση να αναλάβω ηγετικό ρόλο. Όσα οι συνάδελφοί μου του προγράμματος "Απόλλων"με είχαν διδάξει, όλα όσα είχα μάθει μέσα από ποικίλες περιηγήσεις συνεργασίες, όλα όσα είχα μάθει στο σχολείο ήρθαν στο προσκήνιο. Ήταν σαν να είχα περάσει 15 χρόνια συγκεντρώνοντας τις δεξιότητες που απαιτούνται για να συμβάλω στη διερεύνηση του ατυχήματος Κολούμπια. Δείχνει ότι ποτέ δεν ξέρετε πώς οι εμπειρίες της ζωής σας θα συνεργαστούν για να ενεργοποιήσετε τις ευκαιρίες σας στο μέλλον.

Μετά το ατύχημα του Columbia, πήρα ένα διάλειμμα για να κάνω την κόρη μου. Αυτή είναι τώρα 8, και ομολογώ ότι έχω ακόμα δυσκολία επίτευξης ισορροπίας μεταξύ εργασίας και σπιτιού. Είναι ένας συνεχής αγώνας, αλλά εντελώς αξίζει τον κόπο. Δεν θα ήθελα να είχα να επιλέξω ανάμεσα στην οικογένεια μου και την καριέρα μου. Είμαι στη NASA για 25 χρόνια. Η καριέρα μου είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου ... ένα σημαντικό μέρος του ποιος είμαι.

Όταν επέστρεψα στη NASA, έγινα μέλος του τμήματος Μηχανικών του NASA Center και στη συνέχεια πήρα την τρέχουσα εργασία μου ως μηχανικός επικεφαλής του Ωρίωνα. Ως επικεφαλής μηχανικός, εκπλήσσομαι κάθε μέρα για της επιδώσεις στη τεχνολογία στην υπηρεσία αυτή και στην συνολική οικογένεια της ΝΑSA. Είμαι επίσης έκπληκτη πόσο αυτοί οι άνθρωποι της τεχνολογίας χρειάζονται και μια άξια ηγεσία . Οι ηγέτες που μπορούν να επικοινωνούν, συνεργάζονται και κάνουν σαφείς σωστές αποφάσεις αξίζουν το βάρος τους σε χρυσό. Θεωρώ ότι τώρα περνώ το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου προσπαθώντας να μάθω να είμαι ένας καλύτερος ηγέτης - έχουμε εργαζομένους από διάφορες χώρες ικανούς να μας παρέχουν τις καλύτερες τεχνικές επιλογές - έτσι η δουλειά μου είναι να γκρεμίσουμε τα εμπόδια, να τους βοηθήσουμε να τους δοθεί προτεραιότητα,να τους επιτρέπουμε να προχωρήσουν μπροστά . Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική δεξιότητα, αλλά εξίσου σημαντική για την επιτυχία μας ως οργανισμού και ενός έθνους.