Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

MANA

1) Το μικρό αποκοιμήθηκε πίνοντας γάλα.

 2) Τα κατσικάκια λαίμαργα ορμούν να πιούν γάλα.

 3) Τρυφερά το προστατεύει στην αγκαλιά της.


 4) Το δένει γερά να μη της πέσει !

5) Το βλέμα της άγρυπνο πάνω στο μωρό της.

 6) Το εκπαιδεύει




7) Με το αριστερό της κρατά το ένα μωρό και με το δεξί βοηθάει το άλλο να περπατήσει.

8) Έχει αγκαλιά το αδελφάκι της και εκπαιδεύεται για το μελλοντικό της ρόλο.

9) Τα φροντίζουν σαν να είναι δικά τους.

10) Η τροφή της οικογένειας το καθημερινό μέλημα κάθε μάνας σε κάθε σημείο της Γης.


11) Σκληρό επάγγελμα  διάλεξε να θρέψει τα μωρά της.



12) Ο ρόλος των δυο φύλων είναι ευδιάκριτος σε αυτή την οικογένεια.

13) Το ίδιο και σ΄αυτήν!!


Οι εικόνες είναι από τη Τανζανία.

28 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Δεν θα μπορούσες να βρεις καλύτερο τρόπο για να της πεις ευχαριστώ..!

MAMOYNI είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=4Tg3-QfQQMo

ξωτικό είπε...

A μωρέ αστερισμούλι, μέσ'τη γλύκα σήμερα μας βούτηξες, κι ένα κρυφό αχ, που δεν προλαβαίνει ν'ακουστεί, γιατί αμέσως γίνεται χαλάλι για ένα τρυφερό του βλέμμα, για ένα γέλιο του χαρούμενο....
Σ'ευχαριστούμε οι μάννες...
(KAI... για τις σπόντες περι ρόλων χαχα)

ღ oneiremataღ είπε...

Μ ά ν α η πιο ιερή λέξη στον κόσμο, αιώνιο σύμβολο αγάπης, φροντίδας, ελπίδας, καταφυγής...
αχ, τι όνομα γλυκό!

ΜΑΜΟΥΝΙ είπε...

το Μανούλα...μ'αρέσει καλύτερα!
http://www.youtube.com/watch?v=b6YDFaZD-CU&feature=related

Dimos είπε...

Μάνα είναι μόνο μία. Άμα είναι καμία, ποιά είναι πιο μεγάλη από αυτήν την δυστυχία;

Άιναφετς είπε...

Ευχαριστούμε Μιχάλη που μοιράζεσαι τις φωτογραφίες- μαρτυρίες του γιόκα σου... σαν καλός πατέρας!!!
ΑΦ! Και στην μανούλα! :)))

~reflection~ είπε...

Ιερότητα
Υψιστη προσφορά Εαυτού...


Υποκλιση ...
γιατί καθετι υποκλινεται σ'αυτην που γεννά Ζωη...


τα φιλιά μου...... υποκλισεις.....

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ευαισθητη ανάρτηση!
Μη ξεχάσω να πάρω τηλ τη μαμη μου να της πω πως την λατρευω!

:))

καλησπερα

evelina είπε...

Πανέμορφη ανάρτηση ,πανέμορφες εικόνες,πανέμορφη η λέξη μ΄να που μέσα της κλείνει όλη την αγάπη του κόσμου...καλό σου βράδυ

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Λιτός, περιεκτικός, σαφής και, βέβαια, εύστοχος!
Πάνω απ' όλα όμως τρυφερός!
Πολύ μου αρέσει όταν κάποιοι γνήσιοι άνθρωποι ανατρέπουν τα στερεότυπα!
Ένας ακόμη λόγος που χαίρομαι να σε διαβάζω...

Thalassenia είπε...

Με δυο εικόνες χίλιες λέξεις!!!
Η μάννα είναι παντού ίδια όπως η φύση.
Καλό σου βράδυ.

faraona είπε...

Να τις θυμόμαστε αυτές τις εικόνες καλά ...
κυρίως όταν γερνούν οι μάνες μας.

Margo είπε...

Είναι πολύ σπουδαίο ένας άνθρωπος που δεν έχει αυτό το ρόλο να μπορεί να διακρίνει το μεγαλείο του ρόλου της μητέρας. Αν δεν γινόμουν δε θα μπορούσα να καταλάβω ή να ταυτιστώ.

Να σαι καλά Μιχάλη μας να χαίρεσαι τις μανούλες της ζωής σου!

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Καλημέρα!
Εγώ ως μάνα, ευχαριστώ εσένα για αυτή την ανάρτηση.
Η πρώτη σου φωτογραφία μου έμεινε πιο πολύ απ'όλες. Θήλασα όλα μου τα παιδιά. Το μικρότερο 2 χρόνια. Είναι συγκλονιστική εμπειρία, πραγματικά.
Γενικά είναι συγκλονιστικό το να γίνεται μία γυναίκα μάνα, με όλη την ευτυχία, τη χαρά, την ευθύνη, την αγωνία, το άγχος που αυτό συνεπάγεται.

α Κενταύρου είπε...

@kariatida62 @ Coula
@Μαμούνι @ evelina
@ξωτικό
@ oneiromata @ Υπατία η Αλεξανδρινή
@Dimos @ Thalassenia
@Aιναφετς @ faraona
@ ~k.p~ @ Margo
@ Δήμητρα
ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ BLOGGER ΣΤΙΣ 31/8/2010 ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΑΦΟΡΜΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ.
Ετούτες οι μέρες στάθηκαν στο τέλος ενός ταξιδιού. Γεμάτου αγάπη, φροντίδα, χαρά, αγωνία μερικές φορές... μα πάντα υπέροχου!
Η μικρή μου κόρη, η Αλίκη, αποθήλασε. Ακριβώς στο τέλος του δεύτερου χρόνου της ζωής της. Χωρίς καμία πίεση από μέρους μου, αργά και σταδιακά, όπως απ' την αρχή ευχόμουν να συμβεί.
Ετούτο το ταξίδι στάθηκε για μένα, τη μητέρα της, ένα μάθημα ζωής. Κι αυτό γιατί ο οδηγός μου ήταν ένα μικρό πλασματάκι, ανήμπορο στην αρχή, που μέρα τη μέρα καταφέρνει να ανεβαίνει όλο και πιο σίγουρα τη σκάλα της ζωής και να κάνει βήματα προς την ολοκλήρωση και την ανεξαρτησία της.
Ετούτο το ταξίδι, δώρο ζωής για κάθε παιδί, στάθηκε ό,τι πιο ολοκληρωμένο και υπέροχο ένιωσα και έκανα ποτέ στη ζωή μου. Άνοιξε τους ορίζοντες της σκέψης μου, έθεσε γερά θεμέλια στη σχέση μου με τα παιδιά μου, μέστωσε τις απόψεις μου για τον τρόπο και την ποιότητα της φροντίδας και της διαπαιδαγώγησης που θέλω να τους δώσω.
Ετούτο το ταξίδι ήταν μαγικό. Με όλα του τα βασανάκια, τις ξαγρύπνιες, τους φόβους, τις ανασφάλειες... με όλα του τα άγχη, τα πρέπει και τα γιατί.

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Βρε Κένταυρε ....

Το διάβασα και μου 'ρθε να κλαίω!!!

Μα πώς το βρήκες εκεί πίσω??? Ξέρεις, η Αλίκη μου πολλές φορές αναζητά το στήθος μου ακόμη... Δεν της το αρνιέμαι ποτέ γιατί είναι η ασφάλειά της, η παρηγοριά της και το λιμανάκι της...

Μόνο που θυμώνει καμιά φορά και μου λέει "Γιατί μαμά τελείωσε το γάλα? Φέρε γάλα απ' το ψυγείο να βάλουμε μέσα...!!!" Κατά τα άλλα είναι ένα ευτυχισμένο παιδί.

Προσπαθώ σε όσες καινούριες μανούλες ξέρω να μιλάω για τα ωφέλη του θηλασμού στα μικρά παιδιά. Είναι ανυπολόγιστη η αξία του για την αρχή της ζωής τους και για τη συνέχεια του ταξιδιού τους... Είναι ανεκτίμητο δώρο για την υγεία τους, τόσο τη σωματική όσο και την ψυχολογική.

Στην Αλίκη χρειάστηκε κάποια στιγμή να καταβάλω πολύ κόπο για να τα καταφέρουμε κι οι δυο μας. Και το αποτέλεσμα φαίνεται να με δικαιώνει. Είναι ένα υπέροχο παιδί όπως και τα άλλα δύο...

Από την ψυχή μου σε ευχαριστώ και χαίρομαι που εκείνη η ανάρτησή μου στάθηκε αφορμή για αυτή την υπέροχη δική σου ανάρτηση....

α Κενταύρου είπε...

@Δήμητρα
Μου είχε μείνει στη μνήμη αυτό.
......ένα μάθημα ζωής. Κι αυτό γιατί ο οδηγός μου ήταν ένα μικρό πλασματάκι.....

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Kένταυρε,

είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που πιστεύουν ότι δεν είναι μόνο οι γονείς που δίνουν μαθήματα ζωής στα παιδιά τους. Συχνά τα ίδια τα παιδιά δίνουν μαθήματα ζωής στους γονείς τους.

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να πω εδώ -για άλλη μια φορά- ότι για μένα η αγάπη είναι ένα πανανθρώπινο ιδανικό που απευθύνεται από τον άνθρωπο στον άνθρωπο, δε χρειάζεται παράτες και δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε σύνορα ούτε θρησκεία. Είναι ένα από εκείνα που εγώ προσωπικά εννοώ όταν αυτοαποκαλούμαι πολίτης του κόσμου...:))))))

Να είσαι καλά εύχομαι.

VAD είπε...

Ό,τι και να πεις,Μάνα!Ατέλειωτη...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Οι εικόνες μα και τα σχόλια σας με συγκίνησαν πολύ!
Πόση τρυφεράδα και αγάπη!!!
Σας ευχαριστώ!!!!

Μια μάνα που γερνάει και συλλογιέται ακόμα αυτές τις θείες στιγμές....

α Κενταύρου είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη
Αγαπητή Κυρία,σε αυτό το κόσμο βρήκαμε πολλά να διαφωνούμε ,όμως για την αξία της ΜΑΝΑΣ είναι ίσως το μοναδικό στο οποίο συμφωνούμε όλοι οι άνθρωποι.

ΜΑΜΟΥΝΙ είπε...

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2010/12/blog-post_9561.html¨

Εδώ διάβασα μια ιστορία που ταιριάζει στο θέμα σου κ. Κένταυρε!

fractal είπε...

Πόσο αντιφατικό είναι..

Όσο μεγαλώνουμε τόσο πιό πολύ σκεφτόμαστε την μαννα μας..
Να μας συνδέσει με την αρχή μας.
Κενταυρε και γείτονα (στην ΄Γήινη γειτονιά σου) σε ευχαριστούμε που μας το θύμισες.

Άστρια είπε...

Μάνα είναι μόνο μία!

Σ' ευχαριστούμε για την ευαίσθητη αυτή ανάρτηση!

α Κενταύρου είπε...

@fractal
@Άστρια
Μάνα ίσον αγάπη χωρίς όρια προυποθέσεις και υπολογισμούς.

logia είπε...

μπα σε καλό σου
τα ζουμιά με πήρανε
ως μάννα σε ευχαριστώ
ως κόρη το ίδιο
κάλό βράδυ

α Κενταύρου είπε...

@logia
Eίχαν ρωτήσει το Κούρκουλο σχετικά με τη Μάνα,και είχε απαντήσει ότι το θεωρεί μειονέκτημα το γεγονός ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει Μάνα.