Η Άκοβα είναι η τοποθεσία κοντά στο σημερινό χωριό Βυζίκι της Βόρειας Αρκαδίας περιοχή Γορτυνίας. Η ονομασία προήλθε από τη λατινική λέξη "άκουα" που σημαίνει νερό.
Η περιοχή είναι εξαιρετικά ορεινή ,δύσβατη λόγω της πυκνής βλάστησης πουρναριού.
Κυρίαρχο υδάτινο στοιχείο είναι ο ποταμός Λάδωνας με τη τεχνητή Λίμνη.
Το 680μχ στη περιοχή εγκαταστάθηκαν σλαβικά νομαδικά φύλα με κύρια απασχόληση που κρατάει μέχρι σήμερα τη κτηνοτροφία.Τη παρουσία του σλαβικού στοιχείου, που προφανώς αφομοιώθηκε από το ντόπιο πληθυσμό ,δείχνουν τα τοπωνύμια που στη λαϊκή μνήμη διαρκούν μέχρι σήμερα.
Όπως Στρέζοβα(Δάφνη),Γλόγοβα,Γκλόγκοβο,Σκούπι(Πάος),Γλανιτσά(Μυγδαλιά),Τουμπίτσι.
Όπως Στρέζοβα(Δάφνη),Γλόγοβα,Γκλόγκοβο,Σκούπι(Πάος),Γλανιτσά(Μυγδαλιά),Τουμπίτσι.
Στη λαϊκή μνήμη έχουν παραμείνει στη γλώσσα σλάβικες λέξεις: ντόμπρος, βελέντζα,στρούγκα,στάνη,γλίτσα,ζαλίκα,δραγάτης,τσέλιγκας,βαγένι,κόρμπα,ζτρένια,βάκρα,λάγια,σβάρνα, σέμπρος,τσαντήλα κλπ.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204 η Άκοβα είναι μια από της 12 Βαρωνίες που διαιρέθηκε η Αχαία(τότε η Πελοπόννησος).
Η περίοδος της Φραγκοκρατίας κράτησε μέχρι το 1391 που κατελήφθη η περιοχή από τους Οθωμανούς.
Το ποιό σημαντικό μνημείο της περιόδου αυτής είναι το" γιοφύρι της Κυράς της Άκοβας".
Είναι πεντάτοξο γεφύρι στο ποταμό Λάδωνα συνδέει το χωριό Πουρναριά με τη Μυγδαλιά.
Σύμφωνα με την παράδοση χορηγός του γεφυριού ήταν η «Κυρά» της Άκοβας.Στη λαϊκή παράδοση το κάστρο της στο Βυζίκι λέγεται "το κάστρο της Μονοβύζας" για την οποία αναφέρεται ότι ήταν μονόστηθη για να πολεμάει καλύτερα.
Έρχοταν από το Βυζίκι που ήταν η Βαρωνία της και έπρεπε να περάσει το ποτάμι, τότε διαπίστωσε, πως οι ξύλινοι κορμοί που το γεφύρωναν είχαν παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά του ποταμού,το άλογο της σηκώθηκε στα δυό του πόδια και βράχηκε η μπέρτα της Βαρώνης. Έτσι έδωσε εντολή με δικά της έξοδα να χτιστεί το πέτρινο γεφύρι.Το γεφύρι είναι επτά αιώνων και τους ανοιξιάτικους μήνες που λιώνουν τα χιόνια δεν είναι ορατό, γιατί σκεπάζεται από τα νερά της Λίμνης.
Φωτογραφία της Λίμνης του Λάδωνα από το χωριό Ξηροκαρύταινα.Το χωριό στην εικόνα είναι το Σιριάμ το σημερινό του όνομα Μουριά .
Έρχοταν από το Βυζίκι που ήταν η Βαρωνία της και έπρεπε να περάσει το ποτάμι, τότε διαπίστωσε, πως οι ξύλινοι κορμοί που το γεφύρωναν είχαν παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά του ποταμού,το άλογο της σηκώθηκε στα δυό του πόδια και βράχηκε η μπέρτα της Βαρώνης. Έτσι έδωσε εντολή με δικά της έξοδα να χτιστεί το πέτρινο γεφύρι.Το γεφύρι είναι επτά αιώνων και τους ανοιξιάτικους μήνες που λιώνουν τα χιόνια δεν είναι ορατό, γιατί σκεπάζεται από τα νερά της Λίμνης.
Φωτογραφία της Λίμνης του Λάδωνα από το χωριό Ξηροκαρύταινα.Το χωριό στην εικόνα είναι το Σιριάμ το σημερινό του όνομα Μουριά .
Το Γιοφύρι της Κυράς Φωτογραφία 29/8/2010
Στην εικόνα φαίνεται το γεφύρι των επτά αιώνων και το πρόσφατο των δέκα ετών .
Κάνετε μεγένθυση. 28/9/2010
Το παλιό γεφύρι και το νέο
Η ίδια τοποθεσία στις 14/06/2010 ,ενάμιση μήνα πριν. Η στάθμη της Λίμνης είναι στο ανώτερο σημείο και το γεφύρι της Κυράς σκεπάζεται από το νερό.
Ο ποταμός Λάδωνας
Ο Τράγος παραπόταμος του Λάδωνα
Το φράγμα του Λάδωνα κατασκευάστηκε το 1950 από τους Ιταλούς ,ως πολεμική αποζημίωση μετά το πόλεμο.
Η τεχνητή Λίμνη και στο βάθος το φράγμα
Πάπιες σε διαδήλωση
Από αγκάθι βγαίνει ρόδο.....
Τα αγριάγκαθα ανθούν τον Αύγουστο
Τα πετρώματα της περιοχής σχιστόλιθοι,φυλλίτες και γνεύσιοι.
Το πουρνάρι ή πρίνος ή περνιά (κυπρ.), (επιστ. Δρυς η κοκκοφόρος, Quercus coccifera L.)κυριαρχεί στη περιοχή της Γορτυνίας.
Του Αυγούστου το φεγγάρι πάνω από τη Λίμνη